17.1.10

Όνειρο παιδιού(...Σαν πεταλούδα χρυσή)

(Επαναδημοσίευση)



{...}εσύ Ψυχή που αντέχεις να καείς

μέσα στη νύχτα του κόσμου αιώνια λυπημένη
δες, ένα πεφτάστρο σε πλησιάζει τώρα πριν σκεφτείς
ότι κουράστηκες να ζεις στην αθωότητα δοσμένη...


θυμήσου: η δική σου γειτονιά δεν έχει κρύο ούτε ερημιά
στοχαστικά αναδύεται το φως εκεί
καθώς αστράφτει η προσευχή σε μια γωνιά
του νου σαν σπίθα τόση δα μικρή


και ανάβει μεγαλύνοντας τον αγαθό σπόρο
του χάους μιαν εκδίκηση φοβερή
Π'ΩΣ  στοιχειώνει λέει ο θάνατος του αθώου το χώρο
σαν όνειρο παιδιού και πεταλούδα χρυσή{....}

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου