16.12.09

Σχόλιο σε στίχο του Ελύτη






"Ο καημός του θανάτου τόσο με πυρπόλησε ,
που η λάμψη μου επέστρεψε στον ήλιο…"


(Απ’ το ποίημα “Λακωνικόν”)


Ήρθε πάλι μεσονυχτίς , σέρνοντας μαζί του αιώνες κομψούς με γέρικο δέρμα,
ήρθε, αγγελοπρόσωπος κουστουμαρισμένος “εγκληματίας”,
νουνεχής στις πιο δύσκολες ώρες
μα προαγωγός των πιο μεγάλων αναγκών,
όπως η πείνα και η αγάπη,
και δεν είχα παρά μάτια τρυφερά
στην θέα του παράξενου τούτου μύστη.
Στο κατώφλι της ψυχής στάθηκε σαν φωτεινός ιερουργός
με την αγαπητική πληρότητα μάνας
και του κορμιού τις αναδυόμενες επιθυμίες γλυκοφίλησε
με το πάθος της γυναίκας στην έσχατη του έρωτα της πράξη.
Άσκηση επιβίωσης δε θέλει καθώς κομίζει
προφητικά καλέσματα μεταστροφής προς τη ζωή την ίδια, τίποτε λιγότερο,
παράκρουση αλήθειας το άγγελμά του
στην παντερημιά των ηλεκτρονικά συνδεδεμένων μεγαλουπόλεων.
Ήρθε με ρομφαία ποιητική και στόμα βάλσαμο που ξηλώνει κάθε πρέπει
στις εγκεφαλονευροδιαβιβάσεις της μοναξιάς,
σε μια πραγματικότητα δηλ. οριστικά πλέον κοινή για όλους,
που μοιάζει τίμημα άγρυπνο , μεστή εκδίκηση για τους αδικοχαμένους .
Για όλους εκείνους τους γηγενείς ήρωες
που καθώς σταύρωναν επαναληπτικά το εμπαθές είναι τους
ολόψυχα δοσμένοι σε ολόδροσα ανοιξιάτικα πρωινά ,
τραυλίζοντας τραγούδια που γραφτήκαν
σε καθεστώς υπέρβασης ποιητικής αδείας,
φλεγόμενοι και ταπεινοί,
κοινωνούντες στο βωμό του αγώνα για πνευματική λευτεριά,
δε σκεφτήκαν παρά μονάχα πως αχτίδες είναι άσπιλες
μα το φως τους αποδιοπομπαία συναστρία άκαιρη.
Πράξη παράταιρη
σαν το φιλί που ‘δωσαν τα τελευταία πουλιά
στο “εν τούτω νίκα”
και έπειτα πετάξαν ψηλά…

4 σχόλια:

  1. ..."σαν το φιλί που ‘δωσαν τα τελευταία πουλιά
    στο “εν τούτω νίκα”
    και έπειτα πετάξαν ψηλά…"

    και χάραξαν ιστορία...

    Καλημέρα Κωνσταντίνε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα καλή μου Ευαγγελία!

    Οι φίλοι χάνονται μόνο για λίγες στιγμές(!...)

    Ευχαριστώ πολύ που πέρασες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ...Σαν της πιο γνήσιας ελπίδας ,μοιάζουν,οι μόνοι κάτοχοι ,με το γητευτικό βλέμμα τους να δραπετεύουν ακέραιοι στις φλογισμένες στιγμές....αιώνια δικές τους,αιώνια..ιστορικές...

    ΚΑΙ εγώ Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή