23.12.09
Η Ομορφιά τους
Με την άσβεστη αθωότητα ως την αιωνιότητα,
που ενυπάρχει μέσα τους, Κύριε,
”πλησιάζουν ” οι αλαφροίσκιωτοι, Μάτια μου.
Και εμείς τους αφήνουμε να σιγοκαίει το κρύο στην καρδιά τους,
στην ονειροχώρα δηλ. του κάθε στιγμής θαύματος.
Και τους πληρώνουμε με το σκληρό της νόμισμα, Κύριε.
Τους αφήνουμε, στη μοίρα, φθισικούς και αυτοκτονούντες,
να λιμοκτονούν από αγάπη, αψηλάφητους από στοργή,
να σπαράζουν μονολογώντας “Θαύμα αντί μίσους”.
Διότι η ελεήμων καρδία υπέρ ημών αχθοφορούσα μοιρολογεί,
στιγμές στιγμές μόνη ελπιδοφόρα, εις τα διηνεκή του χρόνου βαλτόνερα.
Και ίσως ίσως ελεημοσύνη υπέρτερη νομίζουμε πως διαπράττουμε ,
διότι η χίμαιρα τους τούς γλείφει κάθε πληγή, λέμε,
και έτσι απ’ το φως παίρνουνε φως ,
και όμως εις το φως σιμώνει αυτό λαμπρότερο…
Χρόνια τώρα αγαπήσαμε, τρόπον τινά, Κύριε, δίπλα τους,
μπορεί μονάχα το μέσα μας,
και εξ’ αυτού νιώσαμε τη στάχτη να απλώνεται
βαριά στα σωθικά μας, όπως απλώνεται η θνητότητα
στο μέτωπο του κουρασμένου από τον πόλεμο στρατιώτη
καθώς με αθεράπευτη πληγή αντικρύζει λυτρωτικά
τον άγγελο της ψυχής και μοιάζει η τελευταία ανάσα του
θέληση άνομη στη φυσική, γνήσια εκζήτηση του φεγγαριού,
μυστικά ανεβάσματα μέχρι εκεί…
Χρόνια τώρα αγκαλιάζαμε , εκ των υστέρων , Κύριε,
τους δρόμους όπου περπατούν οι αλαφροίσκιωτοι,
εν πρώτοις τύποι σκοτεινοί, δε λέω,
μα με δύο λόγια απέριττα και ουσιωδώς “επικίνδυνα”
ιδρώνουν επιτακτικά στη ζωή μας ταξίδια μακρινά,
στα φύλλα της αυγής δροσίζουν δάση,
ψάχνοντας λημέρια άγνωστων θεών,
σαν εκείνων που αγαπούν να λύνουν μάγια,
σαν εκείνων που γλυκοχαράξαν αχολογώντας
στους βωμούς του ανθρώπου ανεξίτηλα τα πάθη του,
μεσοστρατίς του Παραδείσου έκλαψαν,
παρεκκλίνοντας απ’ την πορεία του κόσμου του σύμπαντος
ψελλίζοντας σωτήρια αλαφροίσκιωτα,
νηπενθή αλληλέγγυα “ΩΣΑΝΝΑ”….
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
omorfa logia ..omorfi psixi..kala xrisougena apo poumania..se xeretw maria
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά Χριστούγεννα και από Ελλάδα...Σε χαιρετώ και εγώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚωνσταντίνος
ΧΡΟΝΙΑ ΟΜΟΡΦΑ!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΧΟΜΑΙ!!!!
ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια Πολλά και ό,τι πιο όμορφο ονειρεύεσαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου εύχομαι χρόνια πολλά και καλά,βγαλμένα απ' τα πιο όμορφα όνειρά σου!!
Καλή Χρονιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνθρώπινη
και
Μοναδική!!!
Καλή Χρονιά,με υγεία και ό,τι καλύτερο!
ΑπάντησηΔιαγραφήkaly xronia na exeis kai oti agapas..filakia apo poumania maria
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά και σε σένα,με υγεία και ο,τι καλύτερο...Φιλιά πολλά και από Ελλάδα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑθώοι και σκοτεινοί λοιπόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μέσα μας με το έξω που μας μοιάζει.
Μας δίνει ζωή και μας την παίρνει.
Καλή Χρονιά
Κώστας
Εν' πρώτοις τύποι σκοτεινοί,δε λέω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όταν κοιτούν μέσα τους δεν υπάρχει το έξω.
Η αθωότητα προστατεύει.
Μα και όταν κοιτούν έξω δε βλέπουν μόνο το σκοτάδι.
Το σκοτάδι δεν είναι κατά βάθος τίποτα.
Αλαφροίσκιωτοι λοιπόν.
Καλή χρονιά και σε σένα!
Κωνσταντίνος
Όμορφες σκέψεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς σε βρήκα!
Καλή Χρονιά!
Καλώς ήλθες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά,με υγεία,δύναμη και ο,τι καλύτερο!
Καλη χρονιά ,κάθε καλό εύχομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά και για σένα,εύχομαι ο,τι καλύτερο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμορφη πολύ η γραφή σου. Καλώς σε βρίσκω. Χρόνια σου πολλά και καλή χρονιά με υγεία και χαμόγελο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ.Χρόνια πολλά και σε σένα,με υγεία και ο,τι καλύτερο εύχομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήO ατομισμός που όπως εύστοχα λες, κάνει :"τη στάχτη να απλώνεται
ΑπάντησηΔιαγραφήβαριά στα σωθικά μας", είναι είδος "αυτισμού", παθολογία που εμποδίζει την Επι-Κοινωνία, το άνοιγμα στον Άλλον που είναι και η Σωτηρία μας..
Καλή Χρονιά
Πολύ εύστοχα το λες,ο ατομισμός είναι "αυτισμός" και παθολογία,τελικά πολύ ύπουλο εμπόδιο της ψυχής για άνοιγμα στον υπερπολύτιμο Άλλον και τη Σωτηρία μας,άνοιγμα ταπεινό..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά και σε σένα