12.6.09

ΜΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟΨΗ...

Περνούν οι μέρες γρήγορα, τα μεσημέρια κάτω απ’ τον ήλιο άχαρο φως,
σακάτηδες , με το αίμα μας να βοά σπασμωδικά,
κουράστηκε η καρδιά μας να εμπαίζεται ή να εξαπατά
να είναι μες τη φωτιά ή να χειροκροτεί
και μόνο τούτο το υπέροχο ευαγγελικό
“τι ωφελεί να κερδίσεις τον κόσμο αν χάσεις τη ψυχή σου;”
να ξεχύνει δύναμη σα ρίζα συμπονετική,
να συναθροίζει πάλι απ’ τα πέρατα όλους εκείνους
που μυστικά και αφανώς “ποιούν” όρθιο τον άνθρωπο,
να αποδεικνύει τον άνθρωπο μέσα στον άνθρωπο,
να εκθέτει ολοένα και περισσότερο τις μέρες της μάταιης δόξας…
Και επειδή είναι σεβαστός ο πόθος να χωρέσουμε τη θάλασσα σε ένα ποτήρι
ας μας είναι τουλάχιστον αρκετό να έχουμε συντροφιά τον πόθο του αδύνατου
καταβάλλοντας έτσι στο όνειρο το υπέρτατο χρέος της συγκατάβασης
αλλά να χειριστούμε τουλάχιστον το υλικό μας με απόλυτη ειλικρίνεια
“εν ιδρώτι του προσώπου μας” να το χειριστούμε
καταβάλλοντας έτσι στη ζωή το υπέρτατο χρέος του αγώνα,
ακόμη και στην καρδιά του χειμώνα
ακόμη και ρημαγμένοι να λέμε ο ένας στον άλλο
“ό,τι έγινε έγινε σήκωσε τώρα το κεφάλι”
και έτσι θα βαδίζουμε λίγο πιο σίγουρα απ’ την ατολμία στην ελπίδα
και δε θα αρρωσταίνουμε τόσο συχνά από πείνα και φόβο
τούτο δεν είναι υπερβολή, γιατί ο άγγελος ορκίζεται πως λάθος αγάπη γυρεύουμε
και αμαρτάνουμε όταν σκεφτόμαστε ασώματη τη ψυχή…

5 σχόλια:

  1. Κι εγώ το ίδιο νιώθω, πως η ψυχή χάνεται και κερδίζεται εν σώματι. Γι΄ αυτό κι ο Χριστός δεν μιλάει για ανάσταση ψυχών, αλλά για ανάσταση νεκρών.
    Και πάνω σ΄ αυτό το ταλαίπωρο σώμα στηρίζεται πάντα ένα κεφάλι. Ας το κρατάμε ψηλά. Καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα και σε σένα!Το θέμα βέβαια περί ψυχής είναι τεράστιο και ανεξάντλητο.Ωστόσο εγώ νιώθω ότι η ψυχή είναι η ουσία της ύπαρξης του ανθρώπου και πιστεύω ότι δημιουργείται μαζί με το σώμα αλλά είναι αθάνατη.Και κάτι ακόμη ,οι Γραφές μας βεβαιώνουν ότι μετά την Ανάσταση των νεκρών στο τέλος του κόσμου θα μας δοθούν "άυλα","πνευματικά" σώματα σαν και εκείνο που "απέκτησε" ο Χριστός μετά την Ανάσταση Του και κατά τις εμφανίσεις Του στους μαθητές Του και λίγο πριν την Ανάληψή Του.
    Σε ότι αφορά στο παραπάνω κείμενο η αναφορά στη ψυχή με τον τρόπο που διατυπώνεται δεν σημαίνει καθόλου ότι η ψυχή χάνεται και κερδίζεται εν σώματι αλλά σημαίνει ακριβώς και μόνο ότι ψυχή και σώμα είναι "συνοδοιπόροι" και "συνεργάτες" στην ανθρώπινη ύπαρξη μέχρι να χωρισθούν.Η ψυχή όμως είναι ο "οργανοπαίκτης" και το σώμα το "όργανο" και χωρίς καμιά διάθεση υποτίμησης του σώματος θεωρώ ότι έχουν διαφορετικές προδιαγραφές αλλά και "προοπτικές".Το ότι "αμαρτάνουμε όταν σκεφτόμαστε ασώματη τη ψυχή" στην ουσία σημαίνει πως είναι τουλάχιστον βλαβερό αλλά και επικίνδυνο για μας ,και όχι μόνο,ο διχασμός της ψυχής και του σώματος δηλ. με τη ψυχή να κάνουμε κάτι καλό και με το σώμα κάτι κακό ή αν θες να μην κάνουμε το καλό που θέλουμε αλλά να κάνουμε το κακό που δε θέλουμε.Συνεπως με αυτή την κουβέντα στο κείμενο υποστηρίζω πως πρώτα η "κάθαρση" της ψυχής επιφέρει και την "κάθαρση" του σώματος με την έννοια των πράξεων και των συμπεριφορών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ίσως ήμουν πολύ περιεκτική στη διατύπωση της σκέψης μου αλλά αυτά πάνω κάτω ήθελα να πω. Δεν διαφωνώ καθόλου. Αντιθέτως, πρόθεσή μου ήταν να τοποθετηθώ κατά του διχασμού σώματος και ψυχής, να τονίσω αυτή την "συνοδοιπορία" τους, όπως ωραία την ονομάζεις, αλλά επίσης και την πρωτοκαθεδρία της ψυχής (αφού πάντα οι αρετές της είναι οι πιο σημαντικές, αλλά και τα αμαρτήματά της τα πιο βαριά). Όσο για την ανάστασή μας στα άυλα σώματα, όλα αυτά γνωστά και προσδοκώμενα. Κυριακάτικη καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έυχομαι να έχεις μια όμορφη μέρα!Χάρηκα ειλικρινά για τη γνωριμία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. πολύ ωραίο το μπλογκ...χαίρομαι που το πέτυχα...καλή συνέχεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή