9.6.09

Μ' ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ(...ΠΑΨΕ ΠΙΑ ΝΑ ΓΥΡΕΥΕΙΣ)

Φαντάζομαι, όταν νιώσουμε τα μηνύματα
που μας αφήνει μια φλόγα έτοιμη να σβήσει
σαν απειροελάχιστος σφυγμός φωτός
στη ζωή που μας απομένει, θα κλείσουν λίγο οι πληγές…
Πως θα είναι άραγε όταν μαζευτεί σωρός τα χρόνια μας πεταμένα
σα βασανισμένα μέλη ανθρώπων ύστερα από πολύχρονο πόλεμο
και το κορμί μας κουρασμένο από προδομένους έρωτες
θρεμμένους απ’ το αίμα μας,
όαση η σάρκα πια στεγνωμένη που δε θα ”χει πια καμιά γεύση
με μια τεράστια γραμμή πόνου
χαραγμένη στης ψυχής μας το άδειο κλουβί
δίχως να υπάρχει ούτε ένα γέρικο σκυλί στη θύρα να μας προσμένει
δίχως να υπερασπιζόμαστε πια τίποτα
εκτός από μια παράξενη θέληση με άχρηστα μάτια…
Γιατί ακόμη και αν κρατηθήκαμε
μέσα σε αγκαλιές ανασαίνοντας σα να “μασταν σε βουλιαγμένα νησιά
ακόμη και αν αλλάξαμε πολλές φορές βήματα
“γοητευμένοι” απ’ το ρεύμα της ζωής
και ποτέ δεν είπαμε “φτάνει” στην ακατάλυτη ροή της
τυφλοί τεντώναμε το δάχτυλο δείχνοντας πάντα τους ”άλλους”
τυφλοί μελετούσαμε το φως στις στάχτες των “άλλων”…


Φαντάζομαι, το ποτάμι δεν περιμένει ούτε για λίγο
και στα νερά του κυλάει η καρδιά μας γυμνή
δίχως φρόνηση μα και δίχως ενοχή
φαντάζομαι, το μέτρημα των αστεριών
μοιάζει ένας ύπνος βαρύς το μέτρημα των αστεριών…

8 σχόλια:

  1. Το μέτρημα των αστεριών... μοιάζει με πρόκληση γυμνή... Που μας καλεί στην παρατήρηση της λάμψης. Ευτυχώς που τα νερά κυλούν... και δεν καιγόμαστε ίσως...
    Καλησπερίζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το μέτρημα των αστεριών...μια γυμνή πρόκληση..όπως λες..και ύστερα;...η κατάληξη;..μια φωτιά που ανάβει μυστικά σα δαίμονας στις φλέβες μας..λέω εγώ...
    Καλησπέρα και από μένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ακριβώς. Όμως αν πέσουμε στη λάβα της για τα καλά, θα νεκρωθούμε. Καλό είναι να ελέγχουμε το πλησίασμα της φλόγας. Δύσκολο... αλλά σωτήριο, φορές. Κι ο χρόνος κυλά... Και η κατάληξη προσμένει τρόπο να μας φανερωθεί. Ένα αίνιγμα της παρατήρησης η ύπαρξη!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ας είμαστε ακόμη πιο σαφείς..Η παρατήρηση είναι μια φωτιά που καίει,όπως λες αλλά δε ζεσταίνει,όπως λέω εγώ...Ο χρόνος έχει εκατοντάδες εκατοντάδων ,ίσως και πολύ παραπάνω ,πιθανότητές να μαγεύει ακόμη ακόμη και να απελπίζει.Το αίνιγμα "κυριαρχεί" πάντα και σχεδόν σε κάθε βήμα ,με την έννοια του μη προκαθορισμένου αποτελέσματος, αλλά εκείνο που "σώζει" ,αν σώζει τελικά, μπορεί να είναι τολμώ να πω μόνο μια προσωπική "φανέρωση" νοήματος και επακολούθα στάσης ζωής.Θέλω να πω ότι το "πρόβατο" δεν είναι "λύκος" καθώς η ύπαρξη είναι ωστόσο αναμφισβήτητα μια εν εξέλιξει κατάσταση...

    Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η παρατήρηση λες δεν ζεσταίνει; Θα διαφωνήσω. Ζεσταίνει και γαληνεύει τα ανήμερα εντός μου. Όταν αρχίσει να με καίει ανησυχώ! Ο χρόνος μαγεύει κι απελπίζει, έτσι είναι. Καταραμένο καθήκον! Το αίνιγμα κυριαρχεί..., η φανέρωση της λύσης έρχεται μέσα από τη ματιά μας. Θέμα προσωπικής παρατήρησης η στάση ζωής, συμφωνώ. Το πρόβατο δεν είναι λύκος. Όμως γνωρίζει από μέσα ο ένας τον άλλο. Εκεί... στου χρόνου την εξέλιξη... παίζει και η επιλογή.
    Καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ...Μπορεί να διαφωνούμε σχετικά με την επίδραση της παρατήρησης "εντός" μας αλλά όχι με την αξία της!Άλλωστε η παρατήρηση "γεννά" ωφέλιμο ή κακώς αξιοποιούμενο χρόνο.Ωστόσο η παρατήρηση μάλλον παραμένει ένας απλός υποβολέας ζωντάνιας ή αν θες δεν μπορεί να υποκαταστήσει το βίωμα, το ενεργό και συνειδητό "νόημα" μέσα στο οποίο τότε μόνο "βυθιζόμαστε" και απ' το οποίο μόνο τότε "βγαίνουμε" άλλοτε απροσδόκητα γαληνεμένοι και άλλοτε φλεγόμενοι από έντονες επιθυμίες...Αν και μυστικά γνωστοί όπως λες,το πρόβατο με το λύκο,εννοώντας πιθανόν πως ό,τι λείπει απ' το ένα κυριαρχεί στο άλλο, το διακύβευμα θεωρώ πως είναι η συνύπαρξη.Ίσως επειδή υπάρχει μάλλον μια κοινή υπαρξιακή αναφορά-πιθανόν-αυτή της εκ' διαμέτρου αντίθετης "σχετικής" λύσης που δίνει σε αινίγματα καθένας απ αυτούς τους δύο ψυχικούς "κόσμους" και ίσως μόνο έτσι νοηματοδοτείται η επιλογή όχι μόνο σαν παρατήρηση αλλά ως "υπεύθυνη" στάση ζωής.Όχι σπάνια όμως το εύρος των επιλογών είναι κομμένο και ραμμένο στις αισθήσεις μας και τελικά μπορεί να αναρωτηθεί κανείς ,μάλλον εύλογα, πως ό,τι βλέπω και ό,τι ακούω και ό,τι αγγίζω είναι αυτό και μόνο αυτό υπαρκτό;Και αν ναι τότε γιατί κατά βάθος το πρόβατο είναι πρόβατο και ο λύκος λύκος;Θέλω να πω πόσο "σχετικό" είναι το "σχετικό";..

    Την καλησπέρα μου και πάλι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αυτή τη φορά είμαι σύμφωνη με όλα. Η συλλογιστική σου πορεία έρχεται σε πλήρη ταύτιση με τα πιστεύω μου.
    Καληνυχτίζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή