28.4.09

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ(..ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΜΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ..)

Ένα τραγούδι αθάνατο σκεπάζει τούτη την πόλη
σαν έναστρος ουρανός ταπεινόφρων σαν παιδί που όλο ρωτάει
προς τα πού τραβάνε του κόσμου οι φυγάδες
και εκείνοι πάντα να πλησιάζουν
χωρίς ποτέ να φτάνουν στο φλεγόμενο λιμάνι
γνωρίζοντας επακριβώς πως θα ‘ρθει κάποτε μια μέρα
που θα μισήσουν να αγαπούν
σβησμένοι απ’ της μοίρας τα ισόβια μέλη
θα θυμούνται ακόμη το άρωμα μας
αγκυροβολημένοι πια στα πέρατα
θα πλησιάζουν πότε πότε περπατώντας πάνω στη θάλασσα
και θα μοιάζει σα να θέλουν να μας πουν
πως έπρεπε να φύγουν μακριά
πως για ό,τι μονάχα αξίζει να πονούν
είναι μια νύχτα με πανσέληνο
που μάτωσαν αναστημένοι
καθώς κοίταζαν υπέρλαμπρο το αστέρι…

2 σχόλια:

  1. φυγάδες...πόσοι κυκλοφορούν ανάμεσά μας για να ματώσουν μια νύχτα με πανσέληνο;
    αναρωτιέμαι...
    οι πιο πολλοί νομίζουμε πως ματώσαμε κι αρπάζουμε τον τίτλο του φυγά, κάθε μέρα και λιγότεροι.
    όσο για την πόλη, έχασε και τα αθάνατα τραγούδια,
    ίσως συνθέσει καινούρια, ίσως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή