ΟΝΕΙΡΟ ΜΩΡΟΥ(..ΣΑΝ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ ΧΡΥΣΗ)

...εσύ ψυχή που αντέχεις να καείς
μέσα στη νύχτα του κόσμου αιώνια λυπημένη
δες...ένα πεφτάστρο σε πλησιάζει τώρα πριν σκεφτείς
ότι κουράστηκες να ζεις στην αθωότητα χαμένη...

θυμήσου...η δική σου γειτονιά δεν έχει κρύο ούτε ερημιά
στοχαστικά αναδύεται το φως εκεί
καθώς αστράφτει η προσευχή σε μια γωνιά
του νου σαν σπίθα τόση δα μικρή
και ανάβει μεγαλύνοντας τον αγαθό σπόρο
του χάους μια "εκδίκηση" φοβερή
πως στοιχειώνει λέει ο θάνατος του αθώου το χώρο
σαν όνειρο μωρού και πεταλούδα χρυσή....