H Παρθενία της ελευθερίας

Χρόνια ολόκληρα έψαχνε σε εφήμερα σεντόνια
την παρθενία της ελευθερίας
κόχλαζε μέσα του τούτη η επιθυμία
και πύρωνε η προσμονή τη σάρκα του...
σαν στηνόταν στη ψυχή του θείος χορός
μούσες απαστράπτουσες με βλέμμα
επίβουλα θηλυκό κεντούσαν με φιλιά ερωτικά
μαλαματένια νοσταλγία στο πνεύμα του...
ώσπου μια νύχτα φεγγαρόλουστη που ανθοβολούσε
πειρασμούς αιώνιους και λίκνιζε καημούς
στα σιδερένια κρεβάτια της ηδονής
σε παθιασμένη συνεύρεση με την ελευθερία
έσπασε τον υμένα της και ξεπήδησαν
ρόδα σαν μύριες υγρές φωνές
έτοιμες να τραγουδήσουν την ουτοπία της...
και έγινε σιωπή στον κόσμο
και έγινε χαρά στον ουρανό
πυρίπνοες φωτοχυσίες σε μια ατμόσφαιρα
γιορταστική λάμπρυναν τούτη την ιερότατη
σμίξη και πουλιά πετούσαν πάνω απ΄τον
τόπο εκείνο κρατώντας στο στόμα τους
τα ρόδα τούτης της ματωμένης αγάπης...