..ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΕΥΧΗ...

Είναι και εκείνο το σπάνιο είδος ανθρώπων
που ανοίξαν τα μάτια σαν άλλα φτερά
το απόλυτο να αντικρύσουν σκοτάδι
και με ένα salto mortale βουτήξαν σε αυτό
με την ελευθερία γραμμένη στο άρμα της θυελλώδους ψυχής τους
κρατώντας μοναχά στα χείλη
την ευχή της μάνας Γης
... εκείνη που τραγουδούν τα παιδιά και οι γέροι:
“Μέχρι να ξημερώσει αστέρια πορφυρά
θα ‘ ναι το λίκνο μου
και ταπεινά ο μεγάλος ουρανός
θα σκύβει στη ψυχή μου γνωρίζοντας πως σε λίγο ούτε στο όνειρο
μα ούτε εδώ θα βρίσκομαι εγώ”...