ΤΟ ΒΑΛΣ(...ΣΤΑ ΕΝΔΟΞΑ ΣΥΝΝΕΦΑ)

Ποιήτρια , γράψε σαν αγάπη μεγάλη ως κάτωθι:

Μάταια για χρόνια νόμιζε πως τον χωρά το φως
πως σε λυγμούς ακροατηρίων ”θέλουμε και άλλο απ’ το αίμα της Τέχνης”
εκείνος θα ήταν ένας λυτρωτικός στεναγμός
μέσα στο ανοιξιάτικο κατάλοιπο που αφήνει το πένθος του χειμώνα
μέσα στο πιστόλι του νου αδιέξοδων από καιρό εραστών
…πνίγει τα λόγια των αθάνατων στο κλάμα της Σελήνης
μονολογεί με στίχους φάρμακα την άρρωστη ζωή
τραγουδώντας ωστόσο μιαν άλλη εποχή
ξεγελά τα σύννεφα τα ένδοξα με παραισθήσεις
και με φλόγες ντύνει τους άσωτους μεθυσμένους λογισμούς…

Στην άκρη της πόλης είναι μονάχα αυτός
στην επανάληψη του αιώνιου ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ ταξιδεύει
χορεύοντας στους παγωμένους καιρούς το βαλς μόνος γιατί εκείνη δεν ήρθε ποτέ…