ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΜΙΑΣ ΠΑΛΙΑΣ ΒΕΛΓΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ...

…Μια κατά βάθος παροπλισμένη από καιρό “φωτιά”
κλαίει με μανία βαθιά στην έρημο της άνυδρης “σκέψης” της
θυμίζει μοίρα αυτοκαταδικασμένη σε φτηνή ζωή
μεταλλάσοντας την αίσθηση της νύχτας
σε χωνεμένο υπόλειμμα γρήγορης επαίσχυντης ηδονής
ικετεύοντας να συνομολογηθεί
ελέω παγωμένων “σπιθών”
–ομοιώματα κέρινα αυλικών στο κρεματόριο ατελέσφορων ευσεβών πόθων να “γράψουν” έστω με το δάχτυλο μια φλογισμένη λέξη, έστω στο περιθώριο των ολοσδιώλου ασήμαντων στιγμών τους -
πως είναι τάχα “φωτιά”…
…με διάφορα γελοία τρικ αυτοπαγιδεύεται σαν παιδάκι που στο βάθος στη γαλαρία στο σβησμένο του ανίκανο "στοχασμό" χαμένο σκορπίζει καραμέλες κουκλοθέατρου…


Σημείωση του μεταφραστή
Οι λέξεις στα εισαγωγικά υποδηλώνουν ολοκληρωτική ανικανότητα…